Πολυκανδριώτη
Μαρία

Από τη Χριστίνα Κιτσάτη

Τη Μαρία τη γνώρισα μέσα από το internet. Η συνέντευξη ήταν μια ευκαρία να τα πούμε και από κοντά. Έτσι ένα βράδυ Παρασκευής βρέθηκα σ'ενα studio ηχογραφήσεων κάπου στο Χαλάνδρι έτοιμη για την πρώτη συνέντευξη της ζωής μου.Το περίεργο για μένα ήταν ότι μπαίνοντας μέσα στο studio μου έφυγε το τρακ και το άγχος που με βασάνιζε τις προηγούμενες ώρες. Τόσο ο χώρος,που ήταν οικείος σε μένα που σπουδάζω ηχοληψία,όσο και η συμπεριφορά της Μαρίας με έκαναν να νιώθω πολύ άνετα. Η συνέντευξη εξελίχτηκε σε μια φιλική κουβέντα στην οποία συμμετείχε και ο Παναγιώτης Λάλλης μουσικός ,ηχολήπτης και συνθέτης του πρώτου προσωπικού δίσκου της Μαρίας.

Χριστίνα Κιτσάτη: Πριν ξεκινήσω τις ερωτήσεις θα ήθελα να σου πω ότι είναι η πρώτη μου συνέντευξη και τουλάχιστον μέχρι να έρθω εδώ ένοιωθα περίεργα.Εσύ θυμάσαι ποια ήταν η πρώτη συνέντευξη που έδωσες;

Μαρία Πολυκανδριώτη: Η πρώτη μου συνέντευξη…Ήτανε πρίν από πάρα πολλά χρόνια …στα νιάτα μου.Που ακριβώς και με ποιον δεν θυμάμαι.Πάντως ήτανε όταν ήμουν 16 χρονών στην πρώτη μου συμμετοχή στο δίσκο “Εντελώς τυχαία” που τραγουδούσα δυο κομμάτια σε δική μου σύνθεση.Ένα απ'αυτά ήταν και γνωστό τότε το “Βρέχει κι είμαι ερωτευμένη”…

X.K: Το θυμάμαι αυτό το κομμάτι…

Μ.Π: Το θυμάσαι;Ξέρεις πόσος κόσμος έρχεται και μου λέει “θυμάμαι αυτό το κομμάτι…”.Παναγιώτη το ξέρεις;

Παναγιώτης Λάλλης: Όχι

Μ.Π.: Θα το μάθεις…(γέλια)

X.K.: Μια και η συνέντευξη είναι για περιοδικό που βγαίνει στο internet θα θελα να πούμε μερικά πράγματα γι'αυτό.Ξέρω ότι ασχολείσαι πολύ με τα computers και το internet ειδικότερα.Μάλιστα έχεις και προσωπική σελίδα στο web.Μίλησέ μου λίγο γι'αυτό σου το hobby.

Μ.Π.: Επειδή είχαμε μια τρέλα με το Internet και σερφάραμε κ.τ.λ. είπαμε κι εμείς να'χουμε τη δική μας σελίδα από τρέλα ,από ψώνιο,από τι Παναγιώτη;

Π.Λ.: Από ψώνιο…(γέλια)

Μ.Π.: Από ψώνιο βασικά…Όχι πως χρησιμεύει τόσο πολύ στην καριέρα μου.Απλά έρχονται και βλέπουν φωτογραφίες μου,το history…

X.K.: Εγώ πιστεύω ότι βοηθάει…

Μ.Π.: Βοηθάει λες;

X.K.: Πιστεύω ότι βοηθάει και το λέω από την εμπειρία που έχω από το δίκτυο.Νομίζω ότι από τη σελίδα μαθαίνει για σένα και τη δουλειά σου κόσμος που δεν σε ήξερε καν πριν.

Μ.Π.: Ίσως να'χεις δίκιο.Να σου πώ κάτι όμως.Το 60% αυτών που μπαίνουνε είναι international και το 40% είναι Έλληνες.

X.K.: Μια και μιλάμε για το internet πολλοί λένε ότι εμείς οι κυβερνόφιλοι κλεισμένοι σ'ενα δωμάτιο με το P.C…

Π.Λ.: Με το P.C.;

Μ.Π.: A! Eγώ έχω Mac.Δεν τα χωνεύω τα P.C.Δεν τα χωνεύουμε εγώ κι ο Παναγιώτης.

X.K.: …κλεισμένοι λοιπόν σ'ένα δωμάτιο χάνουμε την αίσθησης της πραγματικής φιλίας και επαφής μεταξύ των ανθρώπων.

Μ.Π.: Κι όμως έχουνε γίνει τρομερές γνωριμίες,φιλίες,επαφές για δουλειά μέσα από το Internet.Τελικά ίσως απ΄το να καθήσεις σ'ένα μπαρ και να μη μιλήσεις σε κανέναν,απλά ν'ακούς εκκωφαντικά τη μουσική καλύτερα είναι να κάθεσαι μπροστά στο computer σου και είτε να μπείς σ'ενα chat site να μιλήσεις είτε οτιδήποτε άλλο.Είναι πιο exciting…

X.K.: Συμφωνώ μαζί σου.Είναι και καλύτερο πιστεύω από το να βλέπεις τηλεόραση…

M.Π.: Να σου πω εγώ τα κάνω και τα δυο ταυτόχρονα.

X.K.: Να περάσω σε μια μουσική ερώτηση.Ο πρώτος σου δίσκος που κυκλοφόρησε πριν ενάμιση χρόνο ήτανε καθαρά μοντέρνος.Πριν λίγους μήνες όμως κυκλοφόρησε σε maxi-single το τραγούδι “Xίλια πάθη μαγεμένα” ενορχηστρωμένο με λαικά όργανα.Ποιο από τα δύο είδη σε αντιπροσωπεύει καλύτερα το μοντέρνο ή το λαϊκό;

Μ.Π.: Το μοντέρνο φυσικά.

X.K.: Το λένε πλέον όλο και περισσότεροι ότι το μοντέρνο τραγούδι πάει να χαθεί…

Μ.Π.: Δε νομίζω ότι πάει να χαθεί.Φαίνεται ότι πάει να χαθεί αλλά πιστεύω ότι θα ξαναγυρίσει…Απλά τώρα δεν είναι στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας.

X.K.: Τι πιστεύεις ότι φταίει γι'αυτό;

Μ.Π.: Πιστεύω ότι είναι η εποχή.Τη μία φορά αρέσει κάτι,γυρίζει μετά η μόδα και αρέσει κάτι άλλο…

Π.Λ.: Ο κόσμος φταίει…

M.Π.: Ξέρω'γω ποιος φταίει.Μακάρι να'ξερα…

X.K.: Μήπως φταίνε και οι καλλιτέχνες;

Μ.Π.: Δεν φταίνε οι καλλιτέχνες…

Π.Λ.: Δεν φταίνε οι καλλιτέχνες…Από τη στιγμή που τα παίρνουν από το λαϊκό κάνουν αυτό.Ο κόσμος φταίει επειδή δεν τον νοιάζει τίποτα άλλο απ'το να περνάει καλά…

Μ.Π.: Δεν θέλει να προβληματίζεται ο κόσμος με τα δύσκολα…

X.K.: Θα σε γυρίσω λίγα χρόνια πίσω.Ξέρω ότι έχεις κάνει μουσικές σπουδές και σεμινάρια στο εξωτερικό.Πιστεύεις ότι είναι σημαντικό για έναν καλλιτέχνη να έχει σπουδάσει πάνω στο αντικείμενο του.

Μ.Π.: Ναι…Πιστεύω ότι βοηθάει πάρα πολύ…Από το να μην έχεις ιδέα και να παίρνεις ένα μικρόφωνο κι όποιον πάρει ο χάρος,δεν είναι καλύτερα να έχεις μια μουσική παιδεία;Αν και οι περισσότεροι σήμερα είναι ξύλα απελέκητα…

X.K.: Έχουνε βγει πάρα πολλοί νέοι καλλιτέχνες σήμερα.Δεν νομίζω ότι υπήρξε άλλη εποχή στο ελληνικό τραγούδι που να είχαμε τόσους πολλόυς νέους καλλιτέχνες που να προσπαθούν να μπουν στο χώρο και να καθιερωθούν.Τι πιστεύεις ότι πρέπει να διαθέτει ένας νέος καλλιτέχνης για να αναδειχθεί μέσα από το σύνολο και να δώσει κάτι καινούριο;

Μ.Π.: Δεν πρέπει να κάνει μουσική για να πουλήσει.Μόνο τότε θα δώσει κάτι διαφορετικό.Όταν κάνει αυτό που του αρέσει…

X.K.: Ακούς ξένη μουσική.Αν σου έλεγα όμως ποιοι έλληνες καλλιτέχνες σου αρέσουν και τους παρακολουθείς ποιούς θα μου ανέφερες;

Μ.Π.: Μου άρεσε πολύ ο τελευταίος δίσκος της Πρωτοψάλτη…Μου αρέσει επίσης το στυλ της Αρβανιτάκη,οι Μπλε… (απευθύνεται στον Παναγιώτη)Ποιος άλλος μου αρέσει;

Π.Λ.:H Αλεξίου σου αρέσει;

Μ.Π.: Ο προηγούμενος της δίσκος ήταν πολυ καλός…

X.K.: Οι περισσότεροι καλλιτέχνες παραπονιούνται ότι δεν έχουν ελεύθερο χρόνο…

Μ.Π.: Ναι συμβαίνει αυτό.Τώρα βεβαίως που δε δουλεύω έχω πάρα πολύ ελεύθερο χρόνο τον οποίο φροντίζω να γεμίσω δημιουργικά…

X.K.: Φέτος δε σε είδαμε σε κάποιο σχήμα.

M.Π.: Δεν βρήκα κάτι που να με αντιπροσωπεύει.

X.K.: Γενικά σου αρέσει να δουλεύεις στα μεγάλα μαγαζιά,στις μεγάλες πίστες;

Μ.Π.: Πάρα πολύ…

X.K.: Προτιμάς τα μαγαζιά ή τις συναυλίες;

Μ.Π.: Και τα δυο αλλά πιο πολύ τα μαγαζιά.Στις συναυλίες υπάρχει μεγάλη ταλαιπωρία…συνέχεια είσαι σ'ενα λεωφορείο,σ'ενα τρένο ή αεροπλάνο.Δεν μου ταιριάζουν εμένα αυτά…

X.K.: Σου χει τύχει κάτι περίεργο με κάποιο θαυμαστή ή θαυμάστρια;

Μ.Π.: Πάρα πολλά.Αυτό που μου'ρχεται πρώτα στο μυαλό είναι κάτι το οποίο είναι τόσο κακό που ούτε καν μπορώ να στο αναφέρω.Ας πούμε κάτι σαν σεξουαλική παρενόχληση.

X.K.: Το ότι σε βρίσκω σ'ενα studio ηχογραφήσεων σημαίνει ότι ετοιμάζεις κάποιο δίσκο;

Μ.Π.: Ναι ετοιμάζω τον καινούριο μου δίσκο.Είμαστε όμως ακόμα στη φάση που μαζεύουμε κομμάτια.Δεν έχουμε διαλέξει δηλαδή κάποια συγκεκριμένα.

X.K.: Σε τι στυλ θα είναι αυτός ο δίσκος;

Π.Λ.: Heavy metal(γέλια…)

Μ.Π.: Κοίτα σ'αυτά τα πράγματα δεν είσαι μόνος σου υπάρχει και μια εταιρεία από πίσω… Ελπίζω όμως…

Π.Λ.: …πως δε θα είναι λαϊκός.

M.Π.: Ναι πως δε θα είναι λαϊκός…

Μόλις τελείωσε η συνέντευξη γύρισα πίσω το κασσετόφωνο για να σιγουρευτώ ότι δούλεψε. “Την έγραψε μην ανησυχείς” μου είπε γελώντας ο Παναγιώτης. Πριν φύγω ζήτησα από τη Μαρία να μου δώσει φωτογραφίες για τη συνέντευξη.
Μου έδειξε δυο καινούριες και μου ζήτησε να διαλέξω.“Η μια αρέσει στον Παναγιώτη και η άλλη σ'εμένα” μου είπε.Διάλεξα αυτή που άρεσε στη Μαρία… Πήρα ταξί για να γυρίσω σπίτι. Κάπου στην Κηφισίας ο οδηγός άνοιξε το ραδιόφωνο και ακούστηκε το “Χίλια πάθη μαγεμένα” από τη φωνή της Μαρίας. Σύμπτωση κι αυτή σκέφτηκα… Θυμήθηκα τα τελευταία της λόγια πριν κλείσω το κασετοφωνάκι… “Ελπίζω ο καινούριος μου δίσκος να μην είναι λαϊκός”…



Επιλέξτε το επόμενο άρθρο που θέλετε να διαβάσετε
επιστροφή στο εξώφυλλο
(c) Κυβερνογράφοι - All rights reserved